Sierpień Miesiącem Świadomości Łuszczycy
Łuszczyca (łac. psoriasis) jest NIEZAKAŹNĄ, zapalną chorobą skóry. W Polsce z tą chorobą zmaga się ponad 1 mln osób. 35% z nich choruje również na łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS)
Najczęściej pierwsze objawy pojawiają się u młodych dorosłych, mających około 20 lat.
Diagnoza choroby stawiana jest zazwyczaj poprzez stwierdzenie obecności klasycznych, charakterystycznych zmian skórnych: czerwone, łuszczące się plamy na skórze pokrytej srebrzystymi łuskami. Zmiany łuszczycowe mogą obejmować niemal każdy z możliwych obszarów skóry, najczęściej jest to obszar kolan i łokci, okolice lędźwiowo-krzyżowe, głowa oraz paznokcie. Przy ŁZS stosuje się kontrastowe badanie rezonansem magnetycznym w celu oceny stawów oraz odróżnienia od RZS.
Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) to przewlekła choroba narządu ruchu. Najczęściej rozwija się po łuszczycy skóry, ale występuje także bez skórnych objawów.
Charakterystyczne objawy to:
– ból, sztywność i obrzęk stawów zograniczeniem ich ruchomości,
– zapalenie przyczepów ścięgnistych,
– zapalenie palca,
– deformacje stawów,
– dna moczanowa.
Do najczęściej wymienianych czynników wywołujących łuszczycowe zmiany skórne należą:
– infekcje,
– mechaniczne uszkodzenia lub długotrwałe podrażnienia skóry,
– reakcja polekowa,
– alkohol,
– stres, silne wstrząsy psychiczne,
– geny.
Ze względu na to, że zmiany chorobowe są widoczne, powodują one stygmatyzację.
Widać zmiany skórne – ludzie często o nie pytają, przyglądają się im. Niektórzy pacjenci mają przez to obniżoną samoocenę czy nawet stany depresyjne.
Budujmy świadomość naszego społeczeństwa! Lepsza znajomość tej choroby, jej przebiegu wesprze naszych pacjentów i pozwoli im lepiej funkcjonować w społeczeństwie!
Wspierajmy osoby zmagające się z łuszczycą. Pokażmy im, że nie są sami i że mają nasze wsparcie
Wczesna diagnoza jest kluczowa dla zapobiegania postępowi choroby i minimalizowaniu powikłań
